„W latach dwudziestych XX wieku w Niemczech przeprowadzono specjalne badania: zmierzono ścieżkę wykonaną przez gospodynię domową i czas poświęcony na rozwiązanie problemu ergonomii-jak umieścić meble i urządzenia w kuchni w taki sposób, aby na przygotowanie potraw poświęcono minimum czasu, a sama gospodyni wykonała minimalną ścieżkę. W rezultacie zidentyfikowano trzy główne centra pracy: miejsce do przygotowania żywności, jej przygotowania i mycia. W związku z tym zidentyfikowano trzy centra aktywności: stół do krojenia, zlew i piec, które stanowiły tak zwany trójkąt roboczy”.
Reklama
Teraz, prawie sto lat później, ergonomia planowania kuchni opiera się na doświadczeniach tych, którzy tworzą przestrzeń domową. Okazało się, że wielu architektów i projektantów nie zawsze stosuje zasadę trójkąta, preferując inne kształty geometryczne lub opierając się na osobistych prośbach klienta.
„Za” Trójkąt. Ale co jest na szczytach?Jeśli 100 lat temu wierzchołki tego ergonomicznego trójkąta kuchennego były zlewem, kuchenką i stołem do krojenia, teraz stół do krojenia często znajduje się w tej samej płaszczyźnie między zlewem a kuchenką, a miejsce trzeciego szczytu zajmuje lodówka. To jego zawartość stale używamy podczas gotowania: „wyciągnąłem produkty z lodówki, umyłem je, pokroiłem na desce i — do ognia. Wszystko jest logiczne w tej kolejności ” – zgadza się Svetlana Gerasimova i inni respondenci naszej ankiety.
Opcje aranżacji ” w kuchni idealnie jest wykonać sekwencję w kształcie litery L: lodówka, zlew, płyta kuchenna. Lub za pomocą Wyspy”. I rzeczywiście, często jest to kątowy układ mebli, który daje pożądany trójkąt roboczy.
Jednak wszystko ma rozsądne granice: „w trójkącie roboczym, oprócz dogodnej lokalizacji: wyjąłem-umyłem-ugotowałem-wyczyściłem, należy również wziąć pod uwagę maksymalne odległości od jednej strefy do drugiej — nie więcej niż dwa kroki”.
